Akasha A.K.A Panna Bez Nicku

Karta Postaci

Pomagałaś matce w przygotowaniu leczniczych mikstur ale zabrakło wam wody więc wyszłaś na dwór aby nabrać wody ze studni. Z początku nie zauważyłaś niczego dziwnego, więc jak zwykle nabrałaś wody do wiadra ale kiedy miałaś już wracać zobaczyłaś dosyć niedaleko nieznajomą postać. Kiedy się jej przyjrzałaś zobaczyłaś, że jest to mężczyzna, był ranny i ledwo był w stanie chodzić ale szedł w twoim kierunku. Po kolczudze którą miał na sobie, albo raczej po tym co z niej zostało widać było oznaki ciężkiej walki, jego ubranie było wilgotne od krwi, w prawej ręce trzymał długi miecz, ciągnął go za sobą, widocznie nie miał już nawet sił żeby go podnieść. W jego lewe ramię wbita była strzała. Zatrzymał się kilka metrów od ciebie. Próbował podtrzymać się mieczem aby nie upaść ale nie wiele to dało, bo padł na ziemię nieprzytomny.

Nie wahajac sie ani chwili, podbieglam do mezczyzny i ukleklam przy nim. Z calych sil zawolalam rodzicow: Mamo! Tato ! chodzcie tu szybko !
Sprobowalam obrocic go na plecy, niestety byl zbyt ciezki. Namoczylam chustke w wodzie i delikatnie otarlam mu pot z czola. Po chwili przybiegli rodzice, byli z szokowani. Po wstepnych ogledzinach razem z matka stwierdzilysmy, ze nie mozemy go przeniesc do domu. To byloby zbyt ryzykowne. Powiedzialam do niej: Sprobuje wyciagnac strzalę z reki, a wtedy razem z tata przewrocimy go na plecy. Matka skinela glowa i odparla: dobrze, wtedy ja zajme sie jego powazniejszymi ranami, za wszelka cene nie mozemy dopusic aby nam sie tu wykrwawil.

Twój ojciec spojrzał na rękojeść miecza nieznajomego mężczyzny i zrobił poważną minę, wyraźnie się nad czymś zastanawiał. Rozejrzał się dookoła jakby kogoś szukał.
-Musimy go jak najszybciej zabrać do środka - powiedział poważnym głosem.

- Tato ? Czy cos jest nie tak ? On.. on moze nie przezyc

-Skoro doszedł tutaj to wytrzyma jeszcze przeniesienie go do domu. Szybko, złapcie go za nogi.
Twój ojciec chwycił nieprzytomnego mężczyznę pod pachami i uniósł go lekko do góry. Twoja matka złapała za jedną nogę i czekała aż ty złapiesz za drugą. Widać było po jej minie, że nie uważa przenoszenie go za dobry pomysł ale nie wiele mogła zrobić. Z resztą było to lepsze rozwiązanie niż sprzeczki o to co zrobić w czasie kiedy on się wykrwawia.

Spojrzałam na ojca i zauwazylam ze jest wyraznie czyms zaniepokojony. Odpowiedziałam: No dobrze... . Chwyciłam za nogę i ruszyliśmy w stronę domu.

Wnieśliście go do domu i zanieśliście do pokoju w którym były łóżka przygotowane dla pacjentów twojej matki. W tej chwili nie było tam żadnych pacjentów więc stało tam sześc pustych łóżek. Położyliście mężczyznę na łóżku znajdującym się najbliżej drzwi bo byliście już zmęczeni, w końcu trochę on ważył a do tego miał na sobie kolczugę.
- Zajmijcie się nim a ja pójdę na dwór po jego miecz - powiedział twój ojciec i wyszedł z pokoju.

Pobieglam po mikstury lecznicze i opatrunki. Z matka oczyscilysmy rany i opatrzylysmy mezczyzne. Podalam mu wywar o dzialaniu przeciw bolowym i uspokajajacym.
Minelo sporo czasu a ojciec nie wracal. Nie wiedzac co sie z nim dzieje, wybieglam na zewnatrz

Twój ojciec szedł powoli w stronę drzwi jakby nie przejmował się już tym co go tak trapiło wcześniej. W rękach trzymał miecz i przyglądał się mu uważnie. Stanął obok ciebie i spojrzał ci w oczy.
- Nie powinnaś pomagać matce? -zapytał.

Przez dłuzsza chwile nie wydusilam z siebie ani slowa. Zdezorientowana odpowiedzialam: Taak... Weszlam do domu i czekałam az ojciec w koncu powie co sie dokladnie dzieje

Twój ojciec wszedł do pokoju zamyślony. Wyglądało to jakby nie mógł się zdecydować czy wyjaśnić wam tę dziwną sytuację. W końcu odezwał się:
- Ten człowiek to członek elitarnego oddziału zwanego Ensis. Kiedyś walczyłem u boku jednego z nich w wojsku i wierzcie mi, oni władają mieczem jak nikt inny, to najlepsi wojownicy jakich widziałem. I jeżeli coś było w stanie zadać mu takie obrażenia to musiało być naprawdę silne. Komuś zależy żeby go zabić i jeżeli znajdzie go tutaj to nasze życia też są zagrożone.
Tutaj twój ojciec zrobił krótką pauzę, jakby sam się przestraszył tego co powiedział mimo tego, że był tego świadomy od kiedy zobaczył Czaszkę wygrawerowaną na rękojeści nieznajomego wojownika.
- Jak długo zajmie mu powrócenie do zdrowia? - zapytał.

- Jego rany sa dosc powazne i raczej szybko na nogach nie stanie. Mozna skrocic okres gojenia sie ran specjalnymi miksturami i zakleciami ale to nic pewnego. Mysle ze juz jutro odzyska przytomnosc i bedzie mozna z nim porozmawiac, moze wtedy dowiemy sie kto go zaatakowal i jaki mial w tym cel.

Twój ojciec przez resztę dnia spędził głównie na wyglądaniu przez okna i obserwowaniu okolic domu. Frustrował go fakt, że nie wiedział czy faktycznie istnieje jakiekolwiek niebezpieczeństwo, bo być może ten mężczyzna zabił w walce swojego przeciwnika i jesteście zupełnie bezpieczni. Ale pomimo tych powątpiewań postanowił pozostać czujny. Następnego ranka kiedy zeszłaś do pokoju "szpitalnego" zobaczyłaś swojego ojca śpiącego na krześle, widocznie chciał czuwać przez całą noc ale usnął, w końcu to już nie te lata. Zaraz potem zauważyłaś, że łóżko na którym leżał nieznajomy wojownik jest puste.

-Gdzie on jest ?! Tato ! On zniknal ! musimy go jak najszybciej znalezc.

Twoje krzyki od razu obudziły twojego ojca.
- O co ten hałas? - zapytał, po czym rozejrzał się po pokoju i zobaczył ze wasz "gość" faktycznie zniknął. Zaraz po tym zobaczył ze miecz tego przybysza również zniknął. Twój ojciec wybiegł przed dom i okazało się, że nieznajomy leżał kilka kroków od waszych drzwi.